Oprogramowanie, które jest używane, podlega możliwości dalszej odsprzedaży. Ta zasada tyczy się większości ale nie wszystkich licencji na oprogramowanie dostępne na rynku.

Całość zagadnienia sprowadza się w uproszczeniu do tzw. wyczerpania prawa. Dopuszcza to swoboda obrotu rzeczami na których zostały utrwalone dzieła chronione, legalnie wprowadzene do obrotu.
W polskim prawie autorskim wyczerpanie prawa dotyczy wyłącznie kwestii dystrybucji utworów zmaterializowanych na konkretnych nośnikach. Powyższe ma miejsce tylko w przypadku przeniesienia jego własności na obszarze Unii Europejskiej przez podmiot praw autorskich.

Jak zostało to wskazane powyżej, z wyczerpaniem prawa mamy do czynienia wyłącznie w odniesieniu do konkretnego egzemplarza utworu. Nie dochodzi zatem do wyczerpania prawa w przypadku materiałów rozpowszechnianych za pośrednictwem radia, telewizji i Internetu.

Powszechnym jest jednak fakt, że obowiązujące prawo nie nadąża za szybko idącymi zmianami na rynku cyfrowym. Nikt bowiem nie przypuszczał, że możliwym i naturalnym obecnie będzie kupowanie i pobieranie oprogramowania bezpośrednio z sieci.

Część prawników opowiedziała się za przejęciem, że do wyczerpania prawa dochodzi również wówczas, gdy mamy do czynienia z dystrybucją programów komputerowych on-line.

Istnieje możliwość zawarcia umowy sprzedaży programu bez obowiązku przekazania materialnej kopii oprogramowania. Kwestią dyskusyjną jest, że w przypadku odsprzedaży oprogramowania w wersji elektronicznej, nie ma efektywnej możliwości sprawowania przez autora programu nadzoru. Nie wiadomo bowiem, czy program usunięto i czy doszło do rzeczywistego przekazania egzemplarza oprogramowania a nie jego zwielokrotnienia.

Moim osobistym zdaniem, takie wątpliwości są nietrafione. Obecnie istnieje duża liczba możliwych zabezpieczeń, które chronią autora przed nieuprawnionym zwielokrotnianiem jego dzieł. Mam tutaj na myśli chociażby indywidualne klucze i obowiązek ich autoryzacji.

Rewolucyjnym orzeczeniem sankcjonujący możliwość odsprzedaży oprogramowania na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 3 lipca 2012 r. w sprawie C-128/11 UsedSoft GmbH przeciwko Oracle International Corp.

Trybunał w powyższym orzeczeniu uznał, że

prawo do rozpowszechniania kopii programu komputerowego zostaje wyczerpane, jeśli podmiot praw autorskich, który zezwolił na pobranie kopii z internetu na nośnik danych, również przyznał w zamian za zapłatę określonego wynagrodzenia z tytułu sprzedaży tego oprogramowania, prawo do nieograniczonego w czasie korzystania z tej kopii.

Trybunał uznał również, że

jeżeli dochodzi do odsprzedaży licencji na korzystanie z programu, który został pobrany ze strony internetowej autora, a pierwotna licencja została nabyta legalnie, to każdy nabywca takiej licencji może powoływać się na wyczerpanie prawa.

Licencja programu, którego dotyczy dalsza sprzedaż, musi być koniecznie połączona z przekazaniem programu. W związku z powyższym, możliwość legalnej odsprzedaży dotyczy wyłącznie programów nabytych pierwotnie w sposób legalny.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, że pobranie programu komputerowego z internetu za zgodą podmiotu praw autorskich, jeżeli doszło do sprzedaży tego programu, jest zgodne z prawem.